Η απουσία κοινής λογικής

Η απουσία κοινής λογικής αποτελεί ουσιαστικό παράγοντα μη επίλυσης του κυριότερου κατά τη γνώμη μου προβλήματος των ΤΕΙ, αυτό της ταυτότητας των ιδρυμάτων. Αφήνει περιθώρια μόνο για τυφλή σύγκρουση γεγονός που το βλέπουμε να συμβαίνει τα τελευταία περίπου τριάντα χρόνια μεταξύ των εκπροσώπων ΤΕΙ - Πανεπιστημίων. Φαίνεται ότι διαφωνούμε κυρίως γιατί δεν υπάρχει κοινή γλώσσα κατανόησης εννοιών και θέσεων. Στην πραγματικότητα δεν έχουμε ούτε το προνόμιο της διαφωνίας γιατί αυτή προϋποθέτει συμφωνία τουλάχιστον στα «στοιχειώδη».

Σε αυτό το σκηνικό του παραλόγου, που στήθηκε με ευθύνη της Πολιτείας , η κάθε πλευρά παλεύει να επιφέρει το καίριο πλήγμα στον «αντίπαλο» γεγονός που συνιστά το συλλογικό μας διαζύγιο με την λογική. Ως κλάδος φυσικά και δεν πρέπει να αμνηστεύσουμε το ΤΕΕ και το ΓΕΩΤΕΕ για τις φασιστικές τους πρακτικές αρκεί να μη μεταθέτουμε τα κριτήρια διάγνωσης του προβλήματος σε φαινομενικά «ενόχους».

Παράλληλα ζούμε με την ψευδαίσθηση του «Ανώτατου» τίτλου σπουδών και της δήθεν επαγγελματικής «καταξίωσης» των «τεχνολόγων». Αλήθεια τι εννοούμε όταν ισχυριζόμαστε ότι «οι ‘τεχνολόγοι’ είναι καταξιωμένοι επαγγελματικά»; Αν πράγματι χρησιμοποιούμε τη έννοια της «καταξίωσης» με το μεστό νόημά της δε θα έπρεπε να βλέπαμε και τη συνακόλουθη καταξίωσή μας στον κοινωνικό βίο; Πόσους υπουργούς, βουλευτές, γενικούς Γραμματείς Υπουργείων, Περιφερειάρχες κοκ έχει να επιδείξει ο κλάδος μας τα τελευταία τριάντα χρόνια;

Με τις προτάσεις μας ουσιαστικά υιοθετούμε τη βολική για τους πτυχιούχους των Πανεπιστημίων άποψη περί «διακριτών ρόλων». Αν υπήρχε έστω και ίχνος λογικής σε μια τέτοια άποψη γιατί δεν προκύπτουν «εξ ορισμού» τα επαγγελματικά μας δικαιώματα;

Γινόμαστε συμπλεγματικοί και τελικά αυτοκαταστροφικοί με το να ζητάμε τη μετονομασία των ΤΕΙ σε «university of…». Και να μας έφτανε αυτό!

«Κάνοντας άμεση χρήση του νέου Θεσμικού Πλαισίου, τα Τ.Ε.Ι να προχωρήσουν σε αναμόρφωση των 4ετών προγραμμάτων σπουδών τους σε 5ετή, μεταφέροντας την εκπόνηση της Πτυχιακής Εργασίας και της πρακτικής άσκησης στο 5ο έτος, απαιτώντας ομοίως την αναγνώρισή τους ως master».

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΩΝ ΕΝΩΣΕΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥΣ ΤΩΝ Τ.Ε.Ι.

(http://www.pepteg.gr/2009-06-02-15-00-51/157-2009-09-24-08-38-08)

Τι μας πείθει ότι οι μελλοντικοί «τεχνολόγοι» απόφοιτοι των «university of…» με 5ετή φοίτηση και κάτοχοι master θα ισοτιμηθούν με τους απόφοιτους ΚΑΤΕ/ΤΕΙ; Σε ποιο επίσημο κείμενο της «συμμάχου» ΟΣΕΠ-ΤΕΙ (που υποστηρίζει μια ανάλογη πρόταση) αναφέρεται ρητώς ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Και ο ρόλος των αντίστοιχων Πανεπιστημίων; Για να υπάρξει μια λογική ισορροπία θα έπρεπε ,για παράδειγμα,και οι γεωπόνοι ΠΕ να μετατραπούν με τη σειρά τους σε αυτό που οι γάλλοι αποκαλούν «ingénieurs agronomes de conception», επιστήμονες δηλαδή που θα έχουν εκπαιδευθεί για να συλλαμβάνουν ιδέες, να σχεδιάζουν προγράμματα, να καθοδηγούν την εκτέλεση σύνθετων έργων. Τι θα συνέβαινε σε μια τέτοια περίπτωση; Ενώ η αφεντιά μας θα καμάρωνε για τη μαγική μετατροπή του πτυχίου μας από «ΤΕΙ of…» σε «University of…» οι σημερινοί απόφοιτοι γεωπόνοι ΠΕ - που δεν έχουν φυσικά τα προσόντα των «ingénieurs agronomes de conception» - θα έψαχναν για καμιά δουλειά delivery.

Και η στρατηγική μας; Καταρχάς να αφανιστεί ο αντίπαλος.
«Η Ελληνική Πολιτεία να σταματήσει να χρηματοδοτεί μέσω του Έλληνα φορολογούμενου, τα επιμελητήρια Τ.Ε.Ε, ΓΕΩΤ.Ε.Ε.»
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΩΝ ΕΝΩΣΕΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥΣ ΤΩΝ Τ.Ε.Ι.
(http://www.pepteg.gr/2009-06-02-15-00-51/157-2009-09-24-08-38-08)

Και πως θα επιτευχθεί ο ευγενής μας στόχος; Μήπως με τον «διάλογο» με τα καθ’ ύλην αρμόδια Υπουργεία; Δεν ξέρουμε ότι «διάλογος» σημαίνει κατ’ ουσία αναμέτρηση ισχύος και κατ’ επέκταση εκβιασμών; Από πού προκύπτει τέτοια δυνατότητα; Μήπως με την αξιολύπητη πρακτική της «ντουντούκας» η οποία ουδέποτε έλυσε κανένα πρόβλημα;

Προτάσεις και στρατηγική… πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα.

Κρίμα, γιατί κάποιοι συνάδελφοι  που μας εκπροσωπούν και καλές προθέσεις έχουν και χρόνο πολύτιμο αφιερώνουν   από τη ζωή τους για την εξυπηρέτηση του κοινού συμφέροντος, πράγμα σπάνιο στις μέρες μας. Δυστυχώς, δεν αρκούν οι καλές προθέσεις.

«Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!... Φταίει ο Θεός που μας μισεί! Φταίει το κεφάλι το κακό μας. Ποιος φταίει;…»

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ

Μ.Λ.

Προς γνώση και συμμόρφωση.

Ελληνική μυθολογία

Η επιθυμία για πρόσβαση στο πανεπιστήμιο κατέχει κορυφαία θέση στην κλίμακα αξιών της ελληνικής κοινωνίας. Αποτελεί κρίσιμη παραδοχή για τη μέση ελληνική οικογένεια ότι η εισαγωγή στο πανεπιστήμιο (και δευτερευόντως στα ΤΕΙ) αποτελεί μονόδρομο για την κοινωνική και οικονομική καταξίωση του έλληνα πολίτη.

Με το νόμο 3696/2008 που τέθηκε σε ισχύ στις 25 Αυγούστου, η δυνατότητα απόκτησης πανεπιστημιακού πτυχίου αλλάζει άρδην. Πλέον, τα δημόσια πανεπιστήμια και ΤΕΙ δεν θα έχουν το μονοπώλιο χορήγησης ανώτατων πτυχίων. Κολέγια εδρεύοντα στην Ελλάδα, τα οποία έχουν συνάψει συμφωνίες με ξένα πανεπιστήμια, παρέχουν τα ίδια επαγγελματικά προσόντα για την πρόσβαση σε νομοθετικά κατοχυρωμένα επαγγέλματα με εκείνα των δημοσίων πανεπιστημίων και ΤΕΙ.

Παρόλη την πολιτικά επιλήψιμη ενέργεια του απερχόμενου Υπουργού Παιδείας Άρη Σπηλιωτόπουλου να χορηγήσει άδειες λειτουργίας σε 33 Κολέγια την τελευταία προεκλογική εβδομάδα, η εξέλιξη αυτή μπορεί τελικά να είναι θετική κυρίως γιατί η ανατροπή της σημερινής κατάστασης εκκινεί διαδικασίες οι οποίες (υπό συνθήκες) μπορούν να αποβούν ωφέλιμες για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και ειδικότερα για εμάς τους «Τεχνολόγους». Και αυτό γιατί οι απόφοιτοι των κολεγίων θα έχουν πρόσβαση στην αγορά εργασίας επί ίσοις όροις με τους αποφοίτους των πανεπιστημίων και επομένως οι γνωστές αιτιάσεις εναντίων της προσπάθειας αναβάθμισης των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων ΤΕΙ θα αποδυναμωθούν αισθητά. Είναι λοιπόν εξαιρετική ευκαιρία να προβάλλουμε τις επιδιώξεις μας αρκεί να λάβουμε υπόψη ότι ο χρόνος μάλλον δεν είναι σύμμαχός μας (ο νοών νοείτο). Αν σ’ αυτή τη συγκυρία εκμεταλλευτούμε και τη βλακώδη επιδίωξη της αναγνώρισης του greco – master για τους αποφοίτους σχολών πενταετούς φοίτησης τότε πραγματικά η πρόταση αυτού του blog για ισοτίμηση υπό προϋποθέσεις των πτυχίων ΤΕΙ – πανεπιστημίων γίνεται όσο ποτέ άλλοτε ρεαλιστική και επομένως πραγματοποιήσιμη.

Όσον αφορά τα κροκοδείλια δάκρυα του γνωστού «ιερατείου» (και των άλλων «προοδευτικών δυνάμεων») για τη διαφύλαξη του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης, έχω να παραθέσω τα εξής:

1. Οι δαπάνες των ελληνικών νοικοκυριών για φροντιστηριακά μαθήματα φθάνουν περίπου τα 110 εκ. € ετησίως, οι οποίες είναι από τις υψηλότερες στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αν όχι παγκοσμίως.

2. 20.000 φοιτητές κάθε χρόνο εισάγονται εκτός τόπου μόνιμης κατοικίας επιβαρύνοντας ο καθένας τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς από 8.000 έως 10.000 € ετησίως.

Αποτέλεσμα της «δωρεάν εκπαίδευσης» που παρέχεται στον έλληνα πολίτη είναι και η συμμετοχή των παιδιών των κατά τεκμήριο χαμηλόμισθων οικογενειών στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Οι φοιτητές/ τριες με πατέρα στην κατηγορία "Γεωργικά, Αλιευτικά, Δασικά επαγγέλματα κλπ" με 19,4% συμμετοχή στον πληθυσμό εκπροσωπούνται στο σύνολο των πρωτοετών φοιτητών ΑΕΙ με ποσοστό 4,9% ! Παράλληλα οι φοιτητές/ τριες με πατέρα στην επαγγελματική κατηγορία "Εργάτες, Τεχνίτες, Χειριστές κ.λ.π." με 29,2% συμμετοχή στον πληθυσμό εκπροσωπούνται στο σύνολο των πρωτοετών φοιτητών ΑΕΙ με ποσοστό 17,9%.  Πηγή: http://www.alfavita.gr/

Εκτός της οικονομικής διάστασης του θέματος, πρέπει να έχουμε υπόψη και τα παρακάτω σημαντικά στοιχεία:

- 3 στους 4 υποψήφιους εισάγονται σε τμήματα εκτός πρώτης προτίμησης.

- 1 στους 6 εισάγονται σε τμήματα που τους είναι εντελώς αδιάφορα.

- 1 στους 2 σπουδαστές αποφοιτούν τελικά από τα ΤΕΙ.

Καλό θα είναι λοιπόν να μην παρασυρόμαστε από έναν ακόμη νεοελληνικό μύθο περί «εμπορευματοποίησης της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης» μέσω της αναγνώρισης των Κολεγίων που εντέχνως παρουσιάζουν στην ελληνική κοινωνία κυρίως όσοι εξέθρεψαν με τη στάση τους την σημερινή χαώδη κατάσταση στη Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.

Το έλλειμμα του ορθολογισμού και η υποκρισία περισσεύει όταν είναι γνωστό ότι συνυπάρχει αρμονικά εδώ και δεκαετίες ο δημόσιος και ο ιδιωτικός τομέας στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Εκεί δηλαδή που η εκπαίδευση στοχεύει στην ανάπτυξη και καλλιέργεια των ανθρώπινων πολιτισμικών και πνευματικών αξιών, στη διαμόρφωση ανθρώπων ικανών «να κοιτάξουν πάνω από τον τοίχο». Γιατί λοιπόν κόπτονται για την είσοδο του ιδιωτικού τομέα εκεί που παράγονται «επαγγελματίες»; Γιατί θεοποιείται ο «δημόσιος χαρακτήρας» της εκπαίδευσης όταν αυτός αποτελεί (ως γνωστόν) το καταφύγιο της ευνοιοκρατίας, της αδιαφάνειας και της συναλλαγής;

ΟΥΕ ΥΜΙΝ ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ.

M.Λ.

Λομπίστες και πολιτική

Με αφορμή την άτακτη υποχώρηση του υπουργείου παιδείας στο θέμα του προσδιορισμού των επαγγελματικών δικαιωμάτων των δύσμοιρων αποφοίτων ΤΕΙ από το ίδιο το υπουργείο παιδείας προς μια διαδικασία συναπόφασης και συνεκτίμησης με τους παραδοσιακούς πολέμιους του ζητήματος (ΤΕΕ, ΓΕΩΤΕΕ), δημιουργείται μια θλιβερή εντύπωση στην κοινωνία για το ποιος τελικά διαμορφώνει πολιτική.

Και βέβαια στις σημερινές συνθήκες της συναινετικής διακυβέρνησης με αυξημένες τη συμμετοχή των πολιτών και των εκπροσώπων τους στη διαδικασία λήψης αποφάσεων και διαμόρφωσης πολιτικής, μία τέτοια απόφαση θα μπορούσε ενδεχομένως να χαρακτηριστεί θετική εξέλιξη - υπό την έννοια ότι η κρίση του Υπ. Παιδείας τίθεται σε δημόσια διαβούλευση- εφόσον στους συναποφασίζοντας συμπεριλαμβάνονται και τα συνδικαλιστικά όργανα των αποφοίτων ΤΕΙ.

Ωστόσο αυτό που θλίβει είναι η ευκολία με την οποία ένας συντεχνιακός φορέας, προασπιζόμενο τα δικά του οικονομικά και επαγγελματικά προνόμια, ασκεί πίεση και καταφέρνει να διαμορφώσει τις αποφάσεις του Υπ. Παιδείας προς ίδιον όφελος. Σε μια δημοκρατία και στις περισσότερες χώρες της Ε.Ε. η ύπαρξη ισχυρών οικονομικών και επαγγελματικών λόμπι ανέκαθεν αποτελούσε την Πέμπτη φάλαγγα στη διαμόρφωση πολιτικής με πολλές φορές δυσάρεστα αποτελέσματα (αρκεί να θυμηθούμε το πυρηνικό λόμπι στη δεκαετία του 80 στη Γαλλία). Στην περίπτωση όμως της οπισθοχώρησης του Υπ. Παιδείας το απογοητευτικό είναι η αδυναμία του Υπ. Παιδείας να υποστηρίξει τις δικές του προτάσεις –θέσεις και εν γένει το σκεπτικό του. Η παράδοση των όπλων από πλευράς Υπ. Παιδείας καταδεικνύει την ατολμία του και κυρίως το φόβο του καταραμένου πολιτικού κόστους ιδιαίτερα σε συνθήκες εύθραυστης κυβερνητικής πλειοψηφίας. Υπό τέτοιες συνθήκες δεν πρόκειται καμία ρηξικέλευθη (αλλά και οποιαδήποτε άλλου είδους) πολιτική να γίνει πράξη όταν υπάρχουν ισχυρά λόμπι με δυνατότητες διαμόρφωσης πολιτικών αποφάσεων. Και δυστυχώς η επίπτωση των λόμπι παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις στον ευαίσθητο χώρο της παιδείας όπου η χάραξη της εθνικής της στρατηγική, αποτελεί προαπαιτούμενο για την μελλοντική κοινωνία που θέλουμε και συνεπώς θα έπρεπε να συνεκτιμά και αξιολογεί τις απόψεις των φορέων αντί να τις υιοθετεί αμαχητί.
Κ.Π.

O ..τρίτος δρόμος.

O ..τρίτος δρόμος.

Η υπερψήφιση επί της αρχής του πρόσφατου ν/σ για τα ΤΕΙ επανέφερε στο φως της δημοσιότητας το «αγκάθι των ΤΕΙ» όπως ορισμένοι το αποκαλούν.
Πρυτάνεις, πανεπιστημιακοί, αρκετοί δημοσιογράφοι και φυσικά ο «μέγας μάγιστρος», το ΤΕΕ, τάσσονται αναφανδόν υπέρ της άποψης των διακριτών ρόλων ΤΕΙ – Πανεπιστημίων, γεγονός που σε απλά ελληνικά σημαίνει «…Ότι νομοσχέδια και να ψηφίσει η Κυβέρνηση πάντα τα Πανεπιστήμια θα είναι Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ θα είναι ΤΕΙ.» (Από δελτίο τύπου της ΠΟΓΕΔΥ).
Για το θέμα των διακριτών ρόλων...

ΤΕΙ – Πανεπιστημίων έχω αναφερθεί στην παλαιότερη ανάρτησή μου «Περί ΤΕΙ ο λόγος». Θα αναφέρω ότι για τα συνδικαλιστικά όργανα των αποφοίτων των Πανεπιστημίων (και ως τέτοια κατατάσσονται το ΓΕΩΤΕΕ και το ΤΕΕ), ο απόφοιτος των πανεπιστημίων είναι «επιστήμονας» ενώ ο απόφοιτος των ΤΕΙ «τεχνίτης». Για τα δικά μας συνδικαλιστικά όργανα (όπου αυτά εμφανίζονται) ο απόφοιτος των πανεπιστημίων είναι «επιστήμονας» ενώ ο απόφοιτος των ΤΕΙ «τεχνολόγος – επιστήμονας» εξ ου και το «τεχνολόγος - γεωπόνος».
Στο φλέγον ερώτημα «ποιος έχει δίκιο», η απάντηση δυστυχώς δεν είναι ξεκάθαρη. Αν όμως το ερώτημα τεθεί «ποιος έχει άδικο;», η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Η ελληνική πολιτεία.
Όλοι συμφωνούν πως τα πανεπιστήμια παράγουν «επιστήμονες». Τα ΤΕΙ όμως παράγουν «τεχνίτες» όπως ισχυρίζονται ΤΕΕ και ΓΕΩΤΕΕ;; Η διαφορά μεταξύ «επιστήμονα» και «τεχνίτη» έγκειται κυρίως στην ποσότητα και την αναλογία γνώσης και εμπειρίας που χρειάζεται να επενδύσει ο καθένας για την ορθή εξάσκηση του επαγγέλματός του. Για το λόγο αυτό ο «τεχνίτης» προσδιορίζεται με πολύ «εξειδικευμένο όρο» π.χ. «τυροκόμος» ή «κηποτέχνης», επαγγέλματα στα οποία η εμπειρία / πρακτική γνώση είναι καθοριστικός παράγοντας για την επιτυχημένη εξάσκηση του επαγγέλματός τους ενώ η γνώση περιορίζεται σε αυτό καθ’ αυτό το αντικείμενο που περιγράφει ο τίτλος. Αντίθετα ο επιστήμονας οφείλει κυρίως να έχει βάθος γνώσεων σε ένα ευρύ αντικείμενο και δευτερεύοντος εμπειρία / πρακτική γνώση και έτσι προσδιορίζεται με «γενικούς όρους» όπως Γεωπόνος, Μαθηματικός κοκ .
Στο ερώτημα αν χρειάζονται «τεχνίτες» στην ελληνική οικονομία, η απάντηση είναι: ΝΑΙ. Στο ερώτημα αν τα ΤΕΙ παράγουν «τεχνίτες» η απάντηση φυσικά είναι:ΟΧΙ. Ποιος σώφρον άνθρωπος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι ο «τεχνίτης», για να ασκήσει το επάγγελμά του, χρειάζεται σπουδές 3,5/4 χρόνων και εφόσον του δίδεται η δυνατότητα να κάνει και μεταπτυχιακές ή διδακτορικές σπουδές;;;
Από την άλλη, οι δικοί μας οι ισχυρισμοί δικαιολογούνται απολύτως αφενός από την περιγραφή του τίτλου σπουδών μας (οι οποίοι μας διαφοροποιούν σαφώς από τους «τεχνίτες») αλλά κυρίως από τα έτη σπουδών και τη δυνατότητα που μας παρέχει η πολιτεία για περαιτέρω ακαδημαϊκή εξέλιξη. Αναρωτιέμαι ωστόσο τι ακριβώς σημαίνει «τεχνολόγος - …..»;; Ποια περιοχή του γενικότερου γνωστικού αντικειμένου (δεύτερο συνθετικό) θεραπεύει; H πολιτεία μιλά για εφαρμογή της υπάρχουσας επιστημονικής γνώσης. Είμαστε δηλαδή ο «συνδετικός κρίκος μεταξύ γνώσης και εφαρμογής ".
Ας δούμε ένα παράδειγμα από κείμενο του Σ. Ε. Σιμόπουλου Αντιπρύτανη ΕΜΠ Π.Πατρών για να γίνει εύληπτος ο παραλογισμός του παραπάνω ισχυρισμού.
Παράδειγμα :
Μελέτη και κατασκευή ενός έργου ΠΜ, πχ. μιας πολυκατοικίας
Υπόθεση 1η : Η μελέτη αυτή αποτελεί "παραγωγή νέας γνώσης"
(Σε αυτή την περίπτωση) η μελέτη γίνεται μόνο από τον Διπλ. Μηχανικό, η επίβλεψη από τον Τεχνολόγο Μηχανικό.
Υπόθεση 2η : Η μελέτη αυτή αποτελεί "εφαρμογή υψηλής στάθμης… συνδετικό κρίκο μεταξύ γνώσης και εφαρμογής "
(Σε αυτή την περίπτωση) η μελέτη γίνεται μόνο από τον Τεχνολόγο Μηχανικό.
(Ο Πολιτικός Μηχανικός ασχολήθηκε κάποτε για να συντάξει πχ. τον Αντισεισμικό Κανονισμό)
Και οι δύο πιο πάνω υποθέσεις δεν στέκουν λογικά. Στα ίδια παράλογα αποτελέσματα οδηγούμαστε με την εφαρμογή και των δικών μας επιδιώξεων στο αντικείμενο της Γεωπονίας. Αν εμείς είμαστε ο συνδετικός κρίκος μεταξύ γνώσης και εφαρμογής τότε αβίαστα θα βγάλουμε το συμπέρασμα ότι τουλάχιστον το 90% των θέσεων εργασίας που καλύπτονται σήμερα από γεωπόνους Π.Ε. έπρεπε να ασκούνται από «τεχνολόγους». Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι αφού η πολιτεία ορίζει εμάς ως «εφαρμοστές», για τους άλλους …γαία πυρή μειχθήτω. Άλλωστε, τέτοιας ποιότητας είναι και οι προσεγγίσεις που κάνει το ΤΕΕ και το ΓΕΩΤΕΕ επί του θέματος. Ωστόσο τα προαναφερθέντα ιερατεία έχουν και τη δυνατότητα να επιβάλλουν τους παραλογισμούς τους. Τα «μικρομάγαζα» τύπου ΠΕΠΤΕΓ ή ΠΑΣΤΕΓΔΥ (ο χαρακτηρισμός είναι δεικτικός και όχι ειρωνικός) είναι σε θέση να ορθώσουν το ανάστημά τους στο ΓΕΩΤΕΕ; Εξάλλου υπάρχει και το ηθικό μέρος του ζητήματος το οποίο δεν είναι αμελητέο και έστω και αν προβάλλεται άκομψα από την άλλη πλευρά, έχει μεγάλο αντίκτυπο στην ελληνική κοινωνία. Ο νοών νοείτω.
Μήπως είναι καιρός να αναζητήσουμε τον….τρίτο δρόμο;
Μ.Λ.

Γράφει ο ΗΛΙΑΣ ΚΑΛΟΓΗΡΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΤΗΣ ΠΕΠΤΕΓ ΗΠΕΙΡΟΥ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΛΕΥΚΑΔΑΣ

«Η ΥΠΕΡΜΕΤΡΗ ΟΡΓΗ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΦΡΟΣΥΝΗ», μια ρήση του μεγάλου φιλόσοφου της αρχαίας Ελλάδας του Επίκουρου - προφανώς είχαν διαπιστώσει οι αρχαίοι ότι η αδικία (καταπάτηση δικαιωμάτων , νόμων, ελευθέριας , κλπ) του ενός ή μέρος του κοινωνικού συνόλου ή όλου του κοινωνικού συνόλου από την αρχή της πολιτείας , έχει σαν αποτέλεσμα την "αντίδραση" που μπορεί να φτάσει σε πράξεις βίαιες και έκνομες για την λειτουργία μιας κοινωνίας πολιτών.
Ερώτηση: πώς μπορούν οι συνάδελφοι τεχνολόγοι γεωπόνοι να συμπεριφερθούν απέναντι σε μια αδικία, την παραβίαση δηλαδή συνταγματικά κατοχυρωμένων επαγγελματικών τους δικαιωμάτων από επίσημο φορέα της πολιτείας εξαιρούμενοι από την προκήρυξη του ΕΛΓΑ για προσλήψεις ορισμένου χρόνου; Και δεν φτάνει τούτο, επιτρέπει την συμμετοχή στην προκήρυξη απόφοιτων ε.α.π. και π.σ.ε., και για όσους δεν γνωρίζουν ε.α.π. (ελληνικό ανοιχτό πανεπιστήμιο) π.σ.ε.(προγράμματα σπουδών επιλογής).
Κύριοι, που εκπροσωπείτε τις αρχές της πολιτείας μας, εμείς οι τεχνολόγοι γεωπόνοι είμαστε αγανακτισμένοι , θυμωμένοι, απογοητευμένοι με την μέχρι τώρα συμπεριφορά σας. Μην μας χλευάζετε άλλο. Παρακαλώ να κλείσετε τις σχολές μας γιατί προφανώς η πατρίδα μας δεν μας χρειάζεται.

Είν' οι μέρες...γκαστρωμένες

Τα τελευταία χρόνια το γνωστικό αντικείμενο στο οποίο δραστηριοποιούνται οι γεωπόνοι ΠΕ έχει διευρυνθεί ανεξέλεγκτα. Καθετί σχετικό με τη γεωργία θεωρείται ότι έχει άμεση συνάφεια με το γνωστικό αντικείμενο των γεωπονικών επιστημών και επομένως θεραπεύεται από γεωπόνους. Πάνω σε αυτή την αυθαίρετη λογική...

χτίστηκαν τα «γεωπονικά» τμήματα (Γεωπονικής Βιοτεχνολογίας, Αγροτικής Οικονομίας & Ανάπτυξης, Αξιοποίησης Φυσικών Πόρων & Γεωργικής Μηχανικής, Επιστήμης & Τεχνολογίας Τροφίμων). Η πανεπιστημιακή «γεωπονική εκπαίδευση» στην Ελλάδα παράγει λοιπόν «Γεωπόνους – Βιοτεχνολόγους», «Γεωπόνους – Οικονομολόγους» κοκ., εν ολίγοις πανεπιστήμονες. Στην πραγματικότητα οι απόφοιτοι των τμημάτων αυτών έχουν αποκτήσει μια γενική γεωπονική υποδομή στην οποία στηρίζουν μια εξίσου γενική εξειδίκευση. Παρόλα αυτά, επάρκεια στο αντικείμενο μόνο της βιοτεχνολογίας θα απαιτούσε τουλάχιστον 4 χρόνια σπουδών. Επομένως, στον πενταετή κύκλο σπουδών δεν είναι εφικτό να καλυφθεί το αναγκαίο εύρος γνώσεων που απαιτείται για την κάλυψη και των δύο αυτών γνωστικών αντικειμένων. Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης το αποδίδει με ακρίβεια η παλιά περιπαικτική ρήση «ολίγον έγκυος και ολίγων τι παρθένα».
Η εκδοχή βέβαια του πανεπιστήμονα γεωπόνου δεν σταματά στους τίτλους σπουδών. Το μεγαλείο της αυθαιρεσίας εντοπίζεται κυρίως στα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων των γεωπονικών σχολών. Με το Π.Δ. 344/2000 οι απόφοιτοι όλων των Γεωπονικών Σχολών έχουν τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα. Έτσι, ο Γεωπόνος – Οικονομολόγος είναι (εκτός από οικονομολόγος) τουλάχιστον Ζωοτέχνης και Φυτοτέχνης. Η παραπάνω σχιζοφρένεια γίνεται αποδεκτή φυσικά από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, την «περνά» μέσα στις Υπουργικές του Αποφάσεις και συμπτωματικά εις βάρος των Τεχνολόγων Γεωπονίας. Αξίζει τον κόπο να διαβάσετε το παρακάτω παράδειγμα:

ΚΥΑ 323306/14.09.2007
Άρθρο3/παρ.2

«Σε κάθε Διεύθυνση Αγροτικής Ανάπτυξης των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων ορίζεται ένας γεωπόνος, ο οποίος έχει ως αποκλειστικό αντικείμενο τον έλεγχο των ζωοτροφών, και τουλάχιστον ένας αναπληρωτής του, που ονομάζονται Επόπτες Κυκλοφορίας Ζωοτροφών (Ε.Κ.Ζ).

Εν ολίγοις το Υπουργείο με το παραπάνω απόσπασμα του άρθρου 3 θεωρεί ότι :
1. Όλοι οι γεωπόνοι ανεξαρτήτως του τμήματος από το οποίο αποφοίτησαν έχουν επαρκείς γνώσεις (π.χ. ζωοτεχνίας, διατροφής αγροτικών ζώων, τεχνολογίας ζωοτροφών) ώστε να καλύψουν τη θέση του Επόπτη Κυκλοφορίας Ζωοτροφών (Ε.Κ.Ζ).
2. Οι Τεχνολόγοι Γεωπόνοι απόφοιτοι του τμήματος Ζωικής Παραγωγής ΔΕΝ έχουν επαρκή γνώση προκειμένου να καλύψουν τη θέση του Ε.Κ.Ζ. (αν και παρεμπιπτόντως διδάσκονται τα παραπάνω αντικείμενα).


Ο ρόλος του Αναπληρωτή Ε.Κ.Ζ είναι και αυτός ταγμένος στους αποφοίτους ΟΛΩΝ των γεωπονικών τμημάτων. Εδώ όμως το Υπουργείο δείχνει συγκινητική γενναιοδωρία και επί τη βάση του λαϊκού ρητού «ας πάει και το παλιάμπελο», αναφέρει:

«….Ο αναπληρωτής του Επόπτη Κυκλοφορίας Ζωοτροφών (Ε.Κ.Ζ.) μπορεί να είναι ελλείψει (!!!) Γεωπόνου Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης και Τεχνολόγος Γεωπονίας της ίδιας υπηρεσίας….».

και όλα αυτά κατά παράβαση του Π.Δ. 109/1989 που καθορίζει τα επαγγελματικά δικαιώματα των Τεχν. Γεωπόνων Ζωικής Παραγωγής.

Προκειμένου να κατοχυρωθεί ο πλήρης έλεγχος των γεωπόνων στο σύνολο των συναφών επαγγελματικών δραστηριοτήτων και να εξαλειφθούν μελλοντικά οι όποιες αντιδράσεις των συνδικαλιστικών μας οργάνων, ΓΕΩΤΕΕ και πανεπιστημιακοί (υπό την υψηλή εποπτεία του ΤΕΕ) προσπαθούν να θέσουν σε εφαρμογή το σχέδιο συγχώνευσης των ΤΕΙ στα Πανεπιστήμια. Αν και όπως έχω αναφέρει κατ’ επανάληψη είμαι υπέρμαχος της κατάργησης (υπό προϋποθέσεις) των τμημάτων ΤΕΙ με ομοειδή αντικείμενα με αυτά των πανεπιστημίων, ωστόσο το σχέδιο που απεργάζονται τα παραπάνω ιερατεία αποσκοπεί στην μεγαλύτερη δυνατή διεύρυνση των επαγγελματικών αναζητήσεων των δικών τους αποφοίτων και παράλληλα στην υποβάθμιση των πτυχιούχων των ΤΕΙ με την ουσιαστική συρρίκνωση των επαγγελματικών τους δικαιωμάτων. Αν υπό τις σημερινές συνθήκες παραβιάζονται ξεδιάντροπα τα επαγγελματικά μας δικαιώματα (όπως παραπάνω διαπιστώσαμε), μπορεί να γίνει κατανοητό τι θα επακολουθήσει σε περίπτωση κατάργησης των ΤΕΙ χωρίς την κατοχύρωση της ισοτιμίας (υπό προϋποθέσεις) των επαγγελματικών δικαιωμάτων πτυχιούχων ΤΕΙ και Πανεπιστημίων.
Φυσικά δεν είναι μόνο η κατοχύρωση των Ε.Δ. αλλά και η επικαιροποίησή τους. Είναι αδιανόητο να συζητάμε για το μέλλον του κλάδου μας έχοντας «κατοχυρωμένα» επαγγελματικά δικαιώματα με Π.Δ. του 1989. Το επιστημονικό πεδίο δραστηριοποίησης κάθε κλάδου είναι συνεχώς μεταβαλλόμενο ακολουθώντας τις επιστημονικές εξελίξεις. Έτσι και τα επαγγελματικά δικαιώματα που περιγράφουν το πλαίσιο της επαγγελματικής μας δραστηριοποίησης πρέπει να μεταβάλλονται ακολουθώντας τις εξελίξεις αυτές αλλά και τις ανάγκες της σύγχρονης οικονομίας. Αυτή η αναγκαία επικαιροποίηση των επαγγελματικών δικαιωμάτων καθίσταται αδύνατη στην περίπτωση της άνευ όρων κατάργησης των ΤΕΙ. Όπως ειπώθηκε παραπάνω, αυτή είναι και η βασική επιδίωξη όσων προτείνουν την συγχώνευση Πανεπιστημίων – ΤΕΙ. Επίσης, η πρόταση μετεξέλιξης των ΤΕΙ σε Τεχνολογικά Πανεπιστήμια, αν και έχει διαφορετικές αφετηρίες ωστόσο θα επιφέρει στους είδη αποφοιτήσαντες Τεχνολόγους τα ίδια θλιβερά αποτελέσματα.

Για όσους ακόμη επιμένουν στην αναγκαιότητα ύπαρξης των σχολών μας, καλό θα είναι να αντιληφθούν ότι η συνύπαρξη ομοειδών σχολών ΤΕΙ και Πανεπιστημίων είναι παρωχημένη, αναχρονιστική, αντιεπιστημονική και εξόχως δαπανηρή για τον έλληνα πολίτη. Είναι λοιπόν θέμα ωριμότητας να γίνει αποδεκτή μια ανάλογη πρόταση. Ωστόσο, τα συνδικαλιστικά μας όργανα, για να μην φτάσουν στο σημείο να ρίχνουν νερό σε «τετρημένον πίθον», καλό θα είναι να αναγορεύσουν σε μείζον ζήτημα την διεκδίκηση ισοτιμίας υπό προϋποθέσεις των επαγγελματικών δικαιωμάτων αποφοίτων ΤΕΙ – Πανεπιστημίων ως βασική προϋπόθεση αποδοχής προτάσεων που κατατείνουν στην όποιας μορφής κατάργηση των σημερινών ΤΕΙ.

M.Λ.