Είν' οι μέρες...γκαστρωμένες

Τα τελευταία χρόνια το γνωστικό αντικείμενο στο οποίο δραστηριοποιούνται οι γεωπόνοι ΠΕ έχει διευρυνθεί ανεξέλεγκτα. Καθετί σχετικό με τη γεωργία θεωρείται ότι έχει άμεση συνάφεια με το γνωστικό αντικείμενο των γεωπονικών επιστημών και επομένως θεραπεύεται από γεωπόνους. Πάνω σε αυτή την αυθαίρετη λογική...

χτίστηκαν τα «γεωπονικά» τμήματα (Γεωπονικής Βιοτεχνολογίας, Αγροτικής Οικονομίας & Ανάπτυξης, Αξιοποίησης Φυσικών Πόρων & Γεωργικής Μηχανικής, Επιστήμης & Τεχνολογίας Τροφίμων). Η πανεπιστημιακή «γεωπονική εκπαίδευση» στην Ελλάδα παράγει λοιπόν «Γεωπόνους – Βιοτεχνολόγους», «Γεωπόνους – Οικονομολόγους» κοκ., εν ολίγοις πανεπιστήμονες. Στην πραγματικότητα οι απόφοιτοι των τμημάτων αυτών έχουν αποκτήσει μια γενική γεωπονική υποδομή στην οποία στηρίζουν μια εξίσου γενική εξειδίκευση. Παρόλα αυτά, επάρκεια στο αντικείμενο μόνο της βιοτεχνολογίας θα απαιτούσε τουλάχιστον 4 χρόνια σπουδών. Επομένως, στον πενταετή κύκλο σπουδών δεν είναι εφικτό να καλυφθεί το αναγκαίο εύρος γνώσεων που απαιτείται για την κάλυψη και των δύο αυτών γνωστικών αντικειμένων. Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης το αποδίδει με ακρίβεια η παλιά περιπαικτική ρήση «ολίγον έγκυος και ολίγων τι παρθένα».
Η εκδοχή βέβαια του πανεπιστήμονα γεωπόνου δεν σταματά στους τίτλους σπουδών. Το μεγαλείο της αυθαιρεσίας εντοπίζεται κυρίως στα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων των γεωπονικών σχολών. Με το Π.Δ. 344/2000 οι απόφοιτοι όλων των Γεωπονικών Σχολών έχουν τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα. Έτσι, ο Γεωπόνος – Οικονομολόγος είναι (εκτός από οικονομολόγος) τουλάχιστον Ζωοτέχνης και Φυτοτέχνης. Η παραπάνω σχιζοφρένεια γίνεται αποδεκτή φυσικά από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, την «περνά» μέσα στις Υπουργικές του Αποφάσεις και συμπτωματικά εις βάρος των Τεχνολόγων Γεωπονίας. Αξίζει τον κόπο να διαβάσετε το παρακάτω παράδειγμα:

ΚΥΑ 323306/14.09.2007
Άρθρο3/παρ.2

«Σε κάθε Διεύθυνση Αγροτικής Ανάπτυξης των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων ορίζεται ένας γεωπόνος, ο οποίος έχει ως αποκλειστικό αντικείμενο τον έλεγχο των ζωοτροφών, και τουλάχιστον ένας αναπληρωτής του, που ονομάζονται Επόπτες Κυκλοφορίας Ζωοτροφών (Ε.Κ.Ζ).

Εν ολίγοις το Υπουργείο με το παραπάνω απόσπασμα του άρθρου 3 θεωρεί ότι :
1. Όλοι οι γεωπόνοι ανεξαρτήτως του τμήματος από το οποίο αποφοίτησαν έχουν επαρκείς γνώσεις (π.χ. ζωοτεχνίας, διατροφής αγροτικών ζώων, τεχνολογίας ζωοτροφών) ώστε να καλύψουν τη θέση του Επόπτη Κυκλοφορίας Ζωοτροφών (Ε.Κ.Ζ).
2. Οι Τεχνολόγοι Γεωπόνοι απόφοιτοι του τμήματος Ζωικής Παραγωγής ΔΕΝ έχουν επαρκή γνώση προκειμένου να καλύψουν τη θέση του Ε.Κ.Ζ. (αν και παρεμπιπτόντως διδάσκονται τα παραπάνω αντικείμενα).


Ο ρόλος του Αναπληρωτή Ε.Κ.Ζ είναι και αυτός ταγμένος στους αποφοίτους ΟΛΩΝ των γεωπονικών τμημάτων. Εδώ όμως το Υπουργείο δείχνει συγκινητική γενναιοδωρία και επί τη βάση του λαϊκού ρητού «ας πάει και το παλιάμπελο», αναφέρει:

«….Ο αναπληρωτής του Επόπτη Κυκλοφορίας Ζωοτροφών (Ε.Κ.Ζ.) μπορεί να είναι ελλείψει (!!!) Γεωπόνου Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης και Τεχνολόγος Γεωπονίας της ίδιας υπηρεσίας….».

και όλα αυτά κατά παράβαση του Π.Δ. 109/1989 που καθορίζει τα επαγγελματικά δικαιώματα των Τεχν. Γεωπόνων Ζωικής Παραγωγής.

Προκειμένου να κατοχυρωθεί ο πλήρης έλεγχος των γεωπόνων στο σύνολο των συναφών επαγγελματικών δραστηριοτήτων και να εξαλειφθούν μελλοντικά οι όποιες αντιδράσεις των συνδικαλιστικών μας οργάνων, ΓΕΩΤΕΕ και πανεπιστημιακοί (υπό την υψηλή εποπτεία του ΤΕΕ) προσπαθούν να θέσουν σε εφαρμογή το σχέδιο συγχώνευσης των ΤΕΙ στα Πανεπιστήμια. Αν και όπως έχω αναφέρει κατ’ επανάληψη είμαι υπέρμαχος της κατάργησης (υπό προϋποθέσεις) των τμημάτων ΤΕΙ με ομοειδή αντικείμενα με αυτά των πανεπιστημίων, ωστόσο το σχέδιο που απεργάζονται τα παραπάνω ιερατεία αποσκοπεί στην μεγαλύτερη δυνατή διεύρυνση των επαγγελματικών αναζητήσεων των δικών τους αποφοίτων και παράλληλα στην υποβάθμιση των πτυχιούχων των ΤΕΙ με την ουσιαστική συρρίκνωση των επαγγελματικών τους δικαιωμάτων. Αν υπό τις σημερινές συνθήκες παραβιάζονται ξεδιάντροπα τα επαγγελματικά μας δικαιώματα (όπως παραπάνω διαπιστώσαμε), μπορεί να γίνει κατανοητό τι θα επακολουθήσει σε περίπτωση κατάργησης των ΤΕΙ χωρίς την κατοχύρωση της ισοτιμίας (υπό προϋποθέσεις) των επαγγελματικών δικαιωμάτων πτυχιούχων ΤΕΙ και Πανεπιστημίων.
Φυσικά δεν είναι μόνο η κατοχύρωση των Ε.Δ. αλλά και η επικαιροποίησή τους. Είναι αδιανόητο να συζητάμε για το μέλλον του κλάδου μας έχοντας «κατοχυρωμένα» επαγγελματικά δικαιώματα με Π.Δ. του 1989. Το επιστημονικό πεδίο δραστηριοποίησης κάθε κλάδου είναι συνεχώς μεταβαλλόμενο ακολουθώντας τις επιστημονικές εξελίξεις. Έτσι και τα επαγγελματικά δικαιώματα που περιγράφουν το πλαίσιο της επαγγελματικής μας δραστηριοποίησης πρέπει να μεταβάλλονται ακολουθώντας τις εξελίξεις αυτές αλλά και τις ανάγκες της σύγχρονης οικονομίας. Αυτή η αναγκαία επικαιροποίηση των επαγγελματικών δικαιωμάτων καθίσταται αδύνατη στην περίπτωση της άνευ όρων κατάργησης των ΤΕΙ. Όπως ειπώθηκε παραπάνω, αυτή είναι και η βασική επιδίωξη όσων προτείνουν την συγχώνευση Πανεπιστημίων – ΤΕΙ. Επίσης, η πρόταση μετεξέλιξης των ΤΕΙ σε Τεχνολογικά Πανεπιστήμια, αν και έχει διαφορετικές αφετηρίες ωστόσο θα επιφέρει στους είδη αποφοιτήσαντες Τεχνολόγους τα ίδια θλιβερά αποτελέσματα.

Για όσους ακόμη επιμένουν στην αναγκαιότητα ύπαρξης των σχολών μας, καλό θα είναι να αντιληφθούν ότι η συνύπαρξη ομοειδών σχολών ΤΕΙ και Πανεπιστημίων είναι παρωχημένη, αναχρονιστική, αντιεπιστημονική και εξόχως δαπανηρή για τον έλληνα πολίτη. Είναι λοιπόν θέμα ωριμότητας να γίνει αποδεκτή μια ανάλογη πρόταση. Ωστόσο, τα συνδικαλιστικά μας όργανα, για να μην φτάσουν στο σημείο να ρίχνουν νερό σε «τετρημένον πίθον», καλό θα είναι να αναγορεύσουν σε μείζον ζήτημα την διεκδίκηση ισοτιμίας υπό προϋποθέσεις των επαγγελματικών δικαιωμάτων αποφοίτων ΤΕΙ – Πανεπιστημίων ως βασική προϋπόθεση αποδοχής προτάσεων που κατατείνουν στην όποιας μορφής κατάργηση των σημερινών ΤΕΙ.

M.Λ.