Τώρα που ανεβήκαμε εμείς στα δέντρα και τρώμε βελανίδια

Την ίδια στιγμή που η παιδεία στην Ελλάδα, κατεβαίνει ένα-ένα τα σκαλιά της σοβαρότητας, στον παγκόσμιο χάρτη συμβαίνουν πολύ ενδιαφέρουσες αλλαγές στον τομέα της γνώσης.

Μια από τις εκπληκτικές καινοτομίες  της παγκοσμιοποίησης και της ψηφιακής μας εποχής, είναι η δωρεάν πρόσβαση στη γνώση.

Δεν μιλάμε για την πληθώρα παραπληροφόρησης που πλημμυρίζει καθημερινά τα social media και το διαδίκτυο γενικά, αλλά για κάτι πραγματικά πρωτοποριακό.

Μεγάλα πανεπιστήμια του κόσμου ανοίγουν τις διαδικτυακές τους πόρτες, χωρίς να χρειάζεται καν να πληρώσεις χρηματικό αντίτιμο κατά την είσοδο.

Το coursera.org είναι μια προσφάτως ιδρυθείσα εκπαιδευτική εταιρεία αφιλοκερδούς χαρακτήρα, η οποία παρέχει δωρεάν μαθήματα ακαδημαϊκού επιπέδου εξ αποστάσεως, μέσω της ιστοσελίδας του.

Η γλώσσα των μαθημάτων είναι κυρίως τα αγγλικά, ενώ  προσφάτως προστέθηκαν και άλλες γλώσσες όπως τα γαλλικά, τα κινέζικα και τα ιταλικά.

Αυτή τη στιγμή 2,7 εκατομμύρια άνθρωποι απολαμβάνουν την πρόσβαση στη δωρεάν γνώση, μέσω αυτής και μόνο της ιστοσελίδας.

Από την ίδρυση της εταιρείας τον Φεβρουάριο του 2012 μέχρι σήμερα, τα πανεπιστήμια που συμμετέχουν στο πρόγραμμα  αυξάνονται διαρκώς.

Συμμετέχουν 62 εκπαιδευτικά ιδρύματα από όλο τον κόσμο, ανάμεσά τους μερικά από τα μεγαλύτερα και πιο αναγνωρισμένα, όπως το Princeton και το Columbia.

Τα μαθήματα έχουν βραχυπρόθεσμο χαρακτήρα, διαρκούν 6-10 εβδομάδες και μετά την επιτυχή τους παρακολούθηση, ο σπουδαστής λαμβάνει με ταχυδρομείο ένα πιστοποιητικό υπογεγραμμένο από τον καθηγητή του, ότι παρακολούθησε επιτυχώς το πρόγραμμα.

Εκτός από το coursera.org υπάρχουν αρκετές παρόμοιες ιστοσελίδες, μεταξύ των οποίων και η ιστοσελίδα δωρεάν μαθημάτων που παρέχει το ΜΙΤ.

Βρίσκω εκπληκτικό αυτό το άνοιγμα στη γνώση, για όποιον έχει όρεξη και μεράκι να μαθαίνει καινούργια πράγματα ή να εμβαθύνει σε αντικείμενα που του αρέσουν.

Ποτέ άλλοτε η πρόσβαση στη γνώση δεν ήταν τόσο ελεύθερη, ωστόσο εμείς εδώ ακόμα παλεύουμε με τα θηρία της ελληνικής παιδείας. 

Επί είκοσι συναπτά έτη παρακολουθώ τα υπουργεία και τους σοφούς τους να αναζητούν πιο αποτελεσματικούς τρόπους εισαγωγής στα πανεπιστήμια, ενώ την ίδια στιγμή η παιδεία στις προηγμένες χώρες έχει ξεπεράσει προ πολλού τέτοιους προβληματισμούς και προχωρά σε επόμενα επίπεδα.

Την πραγματική εφαρμογή αυτού που ονομάζουμε δια βίου μάθηση.

Φαίνεται πως τα βελανίδια που τρώγανε οι βάρβαροι, κάνουν καλό.

Ενώ εδώ που άνθισαν οι τέχνες και η φιλοσοφία, δώσαμε μια μεγαλόπρεπη μούντζα και στα δυο και μας έμεινε απλώς η περηφάνια για τα ένδοξα χρόνια, τα μεγάλα.

Σήμερα που χάνουμε διαρκώς έδαφος στον παγκόσμιο χάρτη της σοβαρότητας, σήμερα που φοβόμαστε πως έχουμε γίνει τα θύματα μιας παγκόσμιας οικονομικής συνομωσίας, τώρα που ο κόσμος καταρρέει κάτω από τα πόδια μας και μένουμε αποσβολωμένοι να κοιτάμε τις εξελίξεις, αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή να ανοίξουμε τους ορίζοντές μας στη γνώση.

Στις δύσκολες στιγμές της ιστορίας μας έχει αποδειχτεί πως η γνώση ήταν το κλειδί για την πρόοδό μας.

Αυτή τη στιγμή οι πηγές και οι ευκαιρίες για μάθηση είναι ανεξάντλητες και τίποτα απολύτως δεν μας εμποδίζει να ανοίξουμε τις πόρτες του μυαλού μας.

Αρκεί μια σύνδεση στο ίντερνετ και διάθεση να αξιοποιήσουμε το χρόνο μας λίγο πιο εποικοδομητικά.

Το βρίσκω λίγο δύσκολο είναι η αλήθεια, δεδομένου πως πολλοί έχουμε πολύ σοβαρότερα πράγματα να κάνουμε ,όπως το να παρακολουθήσουμε μια βραδιά απίστευτου γέλωτος καθισμένοι στον καναπέ μας, χειροκροτώντας τις αρλούμπες του Λαζόπουλου ή τους λαϊκισμούς του Ευαγγελάτου ή ακόμα χειρότερα, τρις χειρότερα θα έλεγα, τις περιπέτειες μιας κυρίας ονόματι Φατμαγκιούλ ή κάτι τέτοιο.

Εντάξει, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, μη μου παραπονιέστε μετά όμως για το επίπεδό μας.

Κι όταν θα έρθει η ώρα να ξαναψηφίσουμε, κανονίστε να μου διαλέξετε ακόμα μια φορά τον Άδωνι.

Μπορούμε να τρώμε εμείς τα βελανίδια, γιατί δεν ξέρω αν τα μάθατε, οι «άλλοι» που κατέβηκαν πια από τα δέντρα, τρώνε παντεσπάνι.

Για το μυαλό.

 Μαρίνα Δημητρέλη

 Πηγή: eyedoll.gr