1ον Ο διαχωρισμός της παιδείας σε πανεπιστημιακή και τεχνολογική σίγουρα δεν συμφέρει τους πτυχιούχους : Οι μεν πτυχιούχοι του πανεπιστημίου έχουν ένα πιο ‘φτηνό‘ ανταγωνιστή στην αγορά εργασία ίδιου ή πιο στενού γνωστικού επιπέδου και οι δε πτυχιούχοι της τεχνολογικής εκπαίδευσης έχουν ένα πτυχίο με τόσο ‘στενό‘ γνωστικό αντικείμενο που συνήθως δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες της αγοράς. Αποτέλεσμα? Όλοι μαζί κάθε χρόνο να αντιμετωπίζουμε τη συμπίεση των ημερομισθίων ή των μισθών μας (αφού άμα ήθελαν να πληρώνουν πολλά θα έπαιρναν γεωπόνο΄...ή...αν είχαν σκοπό να πληρώσουν τα νόμιμα -τα οποία είναι πάρα πολλά- θα προσλάμβαναν τεχνολόγο που παίρνει λιγότερα!) ενώ ταυτόχρονα η ανεργία ‘θερίζει‘ τον κλάδο μας...
2ον Αφού ξεκαθαρίσαμε ότι αυτή η κατάσταση δεν συμφέρει κανέναν μας γιατί η απάντηση δεν είναι κοινή? Οι δήθεν συνδικαλιστές που προβάλλουν χαζο-συντεχνιακά ζητήματα με ποιανού το μέρος είναι? Μήπως οποιαδήποτε θέση που προβάλλει τα δικαιώματα του ενός έναντι του άλλου είναι ύποπτη γιατί τελικά είναι αποπροσανατολιστική?
3ον Σαν τεχνολόγος γεωπονίας (ή γεωπόνος …δεν θα τα χαλάσουμε) δέκα χρόνια μετά την λήψη του πτυχίου μου από τη ΣΤΕΓ –και παρόλο που δουλεύω πάνω στο αντικείμενο-δεν έχω ακόμα κατανοήσει την έννοια της Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (εικάζεται ότι ποτέ δεν την είδα να λειτουργεί αλλά το παραβλέπουμε). Δεν καταλαβαίνω δηλαδή για ποιο λόγο δεν είμαστε πανεπιστημιακή εκπαίδευση ή μεταλυκιακή σχολή… Οι τίτλοι των πτυχίων μας, μας δίνουν ένα τόσο συγκεκριμένο γνωστικό αντικείμενο που μόνο το ημερομίσθιο αποφοίτου μεταλυκιακής σχολής ανταποκρίνεται π.χ. στον απόφοιτο ανθοκομίας που ξέρει μόνο να κλαδεύει χωρίς να γνωρίζει το παραμικρό από χημική καταπολέμηση ζιζανίων και στην προσπάθεια του να την εφαρμόσει γίνεται επικίνδυνος για τον εαυτό του, για τους χρήστες αλλά και για ολόκληρο το περιβάλλον. Παράλληλα στα πλαίσια της ανωτατοποίησης των Σχολών έχουμε την δυνατότητα να συνεχίσουμε σε μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς τίτλους σπουδών και να παραβλέψουμε τις ελλείψεις μας (αφού τελικά έχουμε πτυχίο και νομιμοποιούμαστε να το κάνουμε!) Ας μη μας κακοφαίνεται να πούμε ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός και να απαιτήσουμε μεταλυκιακές γεωτεχνικές-γεωργικές?- σχολές και πανεπιστημιακά πτυχία με ευρύ γνωστικό αντικείμενο που να μας δίνουν την ουσιαστική δυνατότητα για περαιτέρω έρευνα.
4ον Η κατάπτυστη συνθήκη της Μπολόνια με το δήθεν ξεκαθάρισμα στο χώρο της παιδείας δουλεύει ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση. Η υποβάθμιση του πτυχίου σε πρώτο και δεύτερο κύκλο σπουδών ουσιαστικά υποχρεώνει σε εξειδίκευση (αφού ο πρώτος κύκλος είναι ανεπαρκής και επιβάλλεται ο δεύτερος κύκλος ώστε να ¨σταθεί¨ κάποιος στην αγορά εργασίας) όταν η σωστή κατεύθυνση θα ήταν να υποχρεώνει σε ολοκληρωμένη γνώση μιας επιστήμης. Η αναγωγή του πτυχίου σε σύνολο πιστωτικών μονάδων ουσιαστικά καθιερώνει αυτό που ζούμε ούτως ή άλλως : την απόκτηση ενός πτυχίου Χ πιστωτικών μονάδων και μετά την δυνατότητα παρακολούθησης σεμιναριών για να προστεθούν πιστωτικές μονάδες ώστε τελικά να αποκτήσουμε Υ πιστωτικές και να έχουμε το ίδιο πτυχίο στα χέρια μας, με διαφορετικές γνώσεις και τελικά το ίδιο συμπιεσμένο μισθολόγιο (δεν αναφέρεται πουθενά η αναγωγή των πιστωτικών μονάδων σε διαφοροποίηση των μισθολογίων) Η αντιμετώπιση της παιδείας συνολικά μέσα από τη συνθήκη της Μπολόνια περιγράφεται στα πλαίσια μιας φιλολογικής αναζήτησης γνώσης για Δον Κιχώτες φοιτητές που αναζητούν την γνώση για την γνώση και όποτε πλησιάσουν στους ανεμόμυλους των πιστωτικών μονάδων καινούριοι εχθροί (στόχοι πιστωτικών μονάδων?) εμφανίζονται. Καμία αναφορά στην αγορά εργασίας ή στην κατάκτηση ενός γνωστικού αντικειμένου που να δίνει τη δυνατότητα στον πτυχιούχο να σταθεί στην αγορά εργασίας. Ξεκινώντας ένα κύκλο ερωτημάτων και διαπιστώσεων νομίζω ότι μπορούμε συλλογικά μέσα από τη δημοκρατία του κυβερνοχώρου να συμφωνήσουμε και επιτέλους να δράσουμε συλλογικά (όπως μας συμφέρει και μόνον έτσι) στην κατεύθυνση της διαλεύκανσης του τεχνολογικού-πανεπιστημιακού τοπίου και της διεκδίκησης θέσεων νόμιμης εργασίας για όλους.
Με τιμή,
Κωνσταντίνα Ζέκα-Πάσχου
Τεχνολόγος Γεωπονίας MSc
2ον Αφού ξεκαθαρίσαμε ότι αυτή η κατάσταση δεν συμφέρει κανέναν μας γιατί η απάντηση δεν είναι κοινή? Οι δήθεν συνδικαλιστές που προβάλλουν χαζο-συντεχνιακά ζητήματα με ποιανού το μέρος είναι? Μήπως οποιαδήποτε θέση που προβάλλει τα δικαιώματα του ενός έναντι του άλλου είναι ύποπτη γιατί τελικά είναι αποπροσανατολιστική?
3ον Σαν τεχνολόγος γεωπονίας (ή γεωπόνος …δεν θα τα χαλάσουμε) δέκα χρόνια μετά την λήψη του πτυχίου μου από τη ΣΤΕΓ –και παρόλο που δουλεύω πάνω στο αντικείμενο-δεν έχω ακόμα κατανοήσει την έννοια της Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (εικάζεται ότι ποτέ δεν την είδα να λειτουργεί αλλά το παραβλέπουμε). Δεν καταλαβαίνω δηλαδή για ποιο λόγο δεν είμαστε πανεπιστημιακή εκπαίδευση ή μεταλυκιακή σχολή… Οι τίτλοι των πτυχίων μας, μας δίνουν ένα τόσο συγκεκριμένο γνωστικό αντικείμενο που μόνο το ημερομίσθιο αποφοίτου μεταλυκιακής σχολής ανταποκρίνεται π.χ. στον απόφοιτο ανθοκομίας που ξέρει μόνο να κλαδεύει χωρίς να γνωρίζει το παραμικρό από χημική καταπολέμηση ζιζανίων και στην προσπάθεια του να την εφαρμόσει γίνεται επικίνδυνος για τον εαυτό του, για τους χρήστες αλλά και για ολόκληρο το περιβάλλον. Παράλληλα στα πλαίσια της ανωτατοποίησης των Σχολών έχουμε την δυνατότητα να συνεχίσουμε σε μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς τίτλους σπουδών και να παραβλέψουμε τις ελλείψεις μας (αφού τελικά έχουμε πτυχίο και νομιμοποιούμαστε να το κάνουμε!) Ας μη μας κακοφαίνεται να πούμε ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός και να απαιτήσουμε μεταλυκιακές γεωτεχνικές-γεωργικές?- σχολές και πανεπιστημιακά πτυχία με ευρύ γνωστικό αντικείμενο που να μας δίνουν την ουσιαστική δυνατότητα για περαιτέρω έρευνα.
4ον Η κατάπτυστη συνθήκη της Μπολόνια με το δήθεν ξεκαθάρισμα στο χώρο της παιδείας δουλεύει ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση. Η υποβάθμιση του πτυχίου σε πρώτο και δεύτερο κύκλο σπουδών ουσιαστικά υποχρεώνει σε εξειδίκευση (αφού ο πρώτος κύκλος είναι ανεπαρκής και επιβάλλεται ο δεύτερος κύκλος ώστε να ¨σταθεί¨ κάποιος στην αγορά εργασίας) όταν η σωστή κατεύθυνση θα ήταν να υποχρεώνει σε ολοκληρωμένη γνώση μιας επιστήμης. Η αναγωγή του πτυχίου σε σύνολο πιστωτικών μονάδων ουσιαστικά καθιερώνει αυτό που ζούμε ούτως ή άλλως : την απόκτηση ενός πτυχίου Χ πιστωτικών μονάδων και μετά την δυνατότητα παρακολούθησης σεμιναριών για να προστεθούν πιστωτικές μονάδες ώστε τελικά να αποκτήσουμε Υ πιστωτικές και να έχουμε το ίδιο πτυχίο στα χέρια μας, με διαφορετικές γνώσεις και τελικά το ίδιο συμπιεσμένο μισθολόγιο (δεν αναφέρεται πουθενά η αναγωγή των πιστωτικών μονάδων σε διαφοροποίηση των μισθολογίων) Η αντιμετώπιση της παιδείας συνολικά μέσα από τη συνθήκη της Μπολόνια περιγράφεται στα πλαίσια μιας φιλολογικής αναζήτησης γνώσης για Δον Κιχώτες φοιτητές που αναζητούν την γνώση για την γνώση και όποτε πλησιάσουν στους ανεμόμυλους των πιστωτικών μονάδων καινούριοι εχθροί (στόχοι πιστωτικών μονάδων?) εμφανίζονται. Καμία αναφορά στην αγορά εργασίας ή στην κατάκτηση ενός γνωστικού αντικειμένου που να δίνει τη δυνατότητα στον πτυχιούχο να σταθεί στην αγορά εργασίας. Ξεκινώντας ένα κύκλο ερωτημάτων και διαπιστώσεων νομίζω ότι μπορούμε συλλογικά μέσα από τη δημοκρατία του κυβερνοχώρου να συμφωνήσουμε και επιτέλους να δράσουμε συλλογικά (όπως μας συμφέρει και μόνον έτσι) στην κατεύθυνση της διαλεύκανσης του τεχνολογικού-πανεπιστημιακού τοπίου και της διεκδίκησης θέσεων νόμιμης εργασίας για όλους.
Με τιμή,
Κωνσταντίνα Ζέκα-Πάσχου
Τεχνολόγος Γεωπονίας MSc
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου