Με αφορμή την άτακτη υποχώρηση του υπουργείου παιδείας στο θέμα του προσδιορισμού των επαγγελματικών δικαιωμάτων των δύσμοιρων αποφοίτων ΤΕΙ από το ίδιο το υπουργείο παιδείας προς μια διαδικασία συναπόφασης και συνεκτίμησης με τους παραδοσιακούς πολέμιους του ζητήματος (ΤΕΕ, ΓΕΩΤΕΕ), δημιουργείται μια θλιβερή εντύπωση στην κοινωνία για το ποιος τελικά διαμορφώνει πολιτική.
Και βέβαια στις σημερινές συνθήκες της συναινετικής διακυβέρνησης με αυξημένες τη συμμετοχή των πολιτών και των εκπροσώπων τους στη διαδικασία λήψης αποφάσεων και διαμόρφωσης πολιτικής, μία τέτοια απόφαση θα μπορούσε ενδεχομένως να χαρακτηριστεί θετική εξέλιξη - υπό την έννοια ότι η κρίση του Υπ. Παιδείας τίθεται σε δημόσια διαβούλευση- εφόσον στους συναποφασίζοντας συμπεριλαμβάνονται και τα συνδικαλιστικά όργανα των αποφοίτων ΤΕΙ.
Ωστόσο αυτό που θλίβει είναι η ευκολία με την οποία ένας συντεχνιακός φορέας, προασπιζόμενο τα δικά του οικονομικά και επαγγελματικά προνόμια, ασκεί πίεση και καταφέρνει να διαμορφώσει τις αποφάσεις του Υπ. Παιδείας προς ίδιον όφελος. Σε μια δημοκρατία και στις περισσότερες χώρες της Ε.Ε. η ύπαρξη ισχυρών οικονομικών και επαγγελματικών λόμπι ανέκαθεν αποτελούσε την Πέμπτη φάλαγγα στη διαμόρφωση πολιτικής με πολλές φορές δυσάρεστα αποτελέσματα (αρκεί να θυμηθούμε το πυρηνικό λόμπι στη δεκαετία του 80 στη Γαλλία). Στην περίπτωση όμως της οπισθοχώρησης του Υπ. Παιδείας το απογοητευτικό είναι η αδυναμία του Υπ. Παιδείας να υποστηρίξει τις δικές του προτάσεις –θέσεις και εν γένει το σκεπτικό του. Η παράδοση των όπλων από πλευράς Υπ. Παιδείας καταδεικνύει την ατολμία του και κυρίως το φόβο του καταραμένου πολιτικού κόστους ιδιαίτερα σε συνθήκες εύθραυστης κυβερνητικής πλειοψηφίας. Υπό τέτοιες συνθήκες δεν πρόκειται καμία ρηξικέλευθη (αλλά και οποιαδήποτε άλλου είδους) πολιτική να γίνει πράξη όταν υπάρχουν ισχυρά λόμπι με δυνατότητες διαμόρφωσης πολιτικών αποφάσεων. Και δυστυχώς η επίπτωση των λόμπι παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις στον ευαίσθητο χώρο της παιδείας όπου η χάραξη της εθνικής της στρατηγική, αποτελεί προαπαιτούμενο για την μελλοντική κοινωνία που θέλουμε και συνεπώς θα έπρεπε να συνεκτιμά και αξιολογεί τις απόψεις των φορέων αντί να τις υιοθετεί αμαχητί.
Κ.Π.
