O ..τρίτος δρόμος.
Η υπερψήφιση επί της αρχής του πρόσφατου ν/σ για τα ΤΕΙ επανέφερε στο φως της δημοσιότητας το «αγκάθι των ΤΕΙ» όπως ορισμένοι το αποκαλούν.
Πρυτάνεις, πανεπιστημιακοί, αρκετοί δημοσιογράφοι και φυσικά ο «μέγας μάγιστρος», το ΤΕΕ, τάσσονται αναφανδόν υπέρ της άποψης των διακριτών ρόλων ΤΕΙ – Πανεπιστημίων, γεγονός που σε απλά ελληνικά σημαίνει «…Ότι νομοσχέδια και να ψηφίσει η Κυβέρνηση πάντα τα Πανεπιστήμια θα είναι Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ θα είναι ΤΕΙ.» (Από δελτίο τύπου της ΠΟΓΕΔΥ).
Για το θέμα των διακριτών ρόλων...
Η υπερψήφιση επί της αρχής του πρόσφατου ν/σ για τα ΤΕΙ επανέφερε στο φως της δημοσιότητας το «αγκάθι των ΤΕΙ» όπως ορισμένοι το αποκαλούν.
Πρυτάνεις, πανεπιστημιακοί, αρκετοί δημοσιογράφοι και φυσικά ο «μέγας μάγιστρος», το ΤΕΕ, τάσσονται αναφανδόν υπέρ της άποψης των διακριτών ρόλων ΤΕΙ – Πανεπιστημίων, γεγονός που σε απλά ελληνικά σημαίνει «…Ότι νομοσχέδια και να ψηφίσει η Κυβέρνηση πάντα τα Πανεπιστήμια θα είναι Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ θα είναι ΤΕΙ.» (Από δελτίο τύπου της ΠΟΓΕΔΥ).
Για το θέμα των διακριτών ρόλων...
ΤΕΙ – Πανεπιστημίων έχω αναφερθεί στην παλαιότερη ανάρτησή μου «Περί ΤΕΙ ο λόγος». Θα αναφέρω ότι για τα συνδικαλιστικά όργανα των αποφοίτων των Πανεπιστημίων (και ως τέτοια κατατάσσονται το ΓΕΩΤΕΕ και το ΤΕΕ), ο απόφοιτος των πανεπιστημίων είναι «επιστήμονας» ενώ ο απόφοιτος των ΤΕΙ «τεχνίτης». Για τα δικά μας συνδικαλιστικά όργανα (όπου αυτά εμφανίζονται) ο απόφοιτος των πανεπιστημίων είναι «επιστήμονας» ενώ ο απόφοιτος των ΤΕΙ «τεχνολόγος – επιστήμονας» εξ ου και το «τεχνολόγος - γεωπόνος».
Στο φλέγον ερώτημα «ποιος έχει δίκιο», η απάντηση δυστυχώς δεν είναι ξεκάθαρη. Αν όμως το ερώτημα τεθεί «ποιος έχει άδικο;», η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Η ελληνική πολιτεία.
Όλοι συμφωνούν πως τα πανεπιστήμια παράγουν «επιστήμονες». Τα ΤΕΙ όμως παράγουν «τεχνίτες» όπως ισχυρίζονται ΤΕΕ και ΓΕΩΤΕΕ;; Η διαφορά μεταξύ «επιστήμονα» και «τεχνίτη» έγκειται κυρίως στην ποσότητα και την αναλογία γνώσης και εμπειρίας που χρειάζεται να επενδύσει ο καθένας για την ορθή εξάσκηση του επαγγέλματός του. Για το λόγο αυτό ο «τεχνίτης» προσδιορίζεται με πολύ «εξειδικευμένο όρο» π.χ. «τυροκόμος» ή «κηποτέχνης», επαγγέλματα στα οποία η εμπειρία / πρακτική γνώση είναι καθοριστικός παράγοντας για την επιτυχημένη εξάσκηση του επαγγέλματός τους ενώ η γνώση περιορίζεται σε αυτό καθ’ αυτό το αντικείμενο που περιγράφει ο τίτλος. Αντίθετα ο επιστήμονας οφείλει κυρίως να έχει βάθος γνώσεων σε ένα ευρύ αντικείμενο και δευτερεύοντος εμπειρία / πρακτική γνώση και έτσι προσδιορίζεται με «γενικούς όρους» όπως Γεωπόνος, Μαθηματικός κοκ .
Στο ερώτημα αν χρειάζονται «τεχνίτες» στην ελληνική οικονομία, η απάντηση είναι: ΝΑΙ. Στο ερώτημα αν τα ΤΕΙ παράγουν «τεχνίτες» η απάντηση φυσικά είναι:ΟΧΙ. Ποιος σώφρον άνθρωπος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι ο «τεχνίτης», για να ασκήσει το επάγγελμά του, χρειάζεται σπουδές 3,5/4 χρόνων και εφόσον του δίδεται η δυνατότητα να κάνει και μεταπτυχιακές ή διδακτορικές σπουδές;;;
Από την άλλη, οι δικοί μας οι ισχυρισμοί δικαιολογούνται απολύτως αφενός από την περιγραφή του τίτλου σπουδών μας (οι οποίοι μας διαφοροποιούν σαφώς από τους «τεχνίτες») αλλά κυρίως από τα έτη σπουδών και τη δυνατότητα που μας παρέχει η πολιτεία για περαιτέρω ακαδημαϊκή εξέλιξη. Αναρωτιέμαι ωστόσο τι ακριβώς σημαίνει «τεχνολόγος - …..»;; Ποια περιοχή του γενικότερου γνωστικού αντικειμένου (δεύτερο συνθετικό) θεραπεύει; H πολιτεία μιλά για εφαρμογή της υπάρχουσας επιστημονικής γνώσης. Είμαστε δηλαδή ο «συνδετικός κρίκος μεταξύ γνώσης και εφαρμογής ".
Ας δούμε ένα παράδειγμα από κείμενο του Σ. Ε. Σιμόπουλου Αντιπρύτανη ΕΜΠ Π.Πατρών για να γίνει εύληπτος ο παραλογισμός του παραπάνω ισχυρισμού.
Παράδειγμα :
Μελέτη και κατασκευή ενός έργου ΠΜ, πχ. μιας πολυκατοικίας
Υπόθεση 1η : Η μελέτη αυτή αποτελεί "παραγωγή νέας γνώσης"
(Σε αυτή την περίπτωση) η μελέτη γίνεται μόνο από τον Διπλ. Μηχανικό, η επίβλεψη από τον Τεχνολόγο Μηχανικό.
Υπόθεση 2η : Η μελέτη αυτή αποτελεί "εφαρμογή υψηλής στάθμης… συνδετικό κρίκο μεταξύ γνώσης και εφαρμογής "
(Σε αυτή την περίπτωση) η μελέτη γίνεται μόνο από τον Τεχνολόγο Μηχανικό.
(Ο Πολιτικός Μηχανικός ασχολήθηκε κάποτε για να συντάξει πχ. τον Αντισεισμικό Κανονισμό)
Και οι δύο πιο πάνω υποθέσεις δεν στέκουν λογικά. Στα ίδια παράλογα αποτελέσματα οδηγούμαστε με την εφαρμογή και των δικών μας επιδιώξεων στο αντικείμενο της Γεωπονίας. Αν εμείς είμαστε ο συνδετικός κρίκος μεταξύ γνώσης και εφαρμογής τότε αβίαστα θα βγάλουμε το συμπέρασμα ότι τουλάχιστον το 90% των θέσεων εργασίας που καλύπτονται σήμερα από γεωπόνους Π.Ε. έπρεπε να ασκούνται από «τεχνολόγους». Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι αφού η πολιτεία ορίζει εμάς ως «εφαρμοστές», για τους άλλους …γαία πυρή μειχθήτω. Άλλωστε, τέτοιας ποιότητας είναι και οι προσεγγίσεις που κάνει το ΤΕΕ και το ΓΕΩΤΕΕ επί του θέματος. Ωστόσο τα προαναφερθέντα ιερατεία έχουν και τη δυνατότητα να επιβάλλουν τους παραλογισμούς τους. Τα «μικρομάγαζα» τύπου ΠΕΠΤΕΓ ή ΠΑΣΤΕΓΔΥ (ο χαρακτηρισμός είναι δεικτικός και όχι ειρωνικός) είναι σε θέση να ορθώσουν το ανάστημά τους στο ΓΕΩΤΕΕ; Εξάλλου υπάρχει και το ηθικό μέρος του ζητήματος το οποίο δεν είναι αμελητέο και έστω και αν προβάλλεται άκομψα από την άλλη πλευρά, έχει μεγάλο αντίκτυπο στην ελληνική κοινωνία. Ο νοών νοείτω.
Μήπως είναι καιρός να αναζητήσουμε τον….τρίτο δρόμο;
Μ.Λ.
Στο φλέγον ερώτημα «ποιος έχει δίκιο», η απάντηση δυστυχώς δεν είναι ξεκάθαρη. Αν όμως το ερώτημα τεθεί «ποιος έχει άδικο;», η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Η ελληνική πολιτεία.
Όλοι συμφωνούν πως τα πανεπιστήμια παράγουν «επιστήμονες». Τα ΤΕΙ όμως παράγουν «τεχνίτες» όπως ισχυρίζονται ΤΕΕ και ΓΕΩΤΕΕ;; Η διαφορά μεταξύ «επιστήμονα» και «τεχνίτη» έγκειται κυρίως στην ποσότητα και την αναλογία γνώσης και εμπειρίας που χρειάζεται να επενδύσει ο καθένας για την ορθή εξάσκηση του επαγγέλματός του. Για το λόγο αυτό ο «τεχνίτης» προσδιορίζεται με πολύ «εξειδικευμένο όρο» π.χ. «τυροκόμος» ή «κηποτέχνης», επαγγέλματα στα οποία η εμπειρία / πρακτική γνώση είναι καθοριστικός παράγοντας για την επιτυχημένη εξάσκηση του επαγγέλματός τους ενώ η γνώση περιορίζεται σε αυτό καθ’ αυτό το αντικείμενο που περιγράφει ο τίτλος. Αντίθετα ο επιστήμονας οφείλει κυρίως να έχει βάθος γνώσεων σε ένα ευρύ αντικείμενο και δευτερεύοντος εμπειρία / πρακτική γνώση και έτσι προσδιορίζεται με «γενικούς όρους» όπως Γεωπόνος, Μαθηματικός κοκ .
Στο ερώτημα αν χρειάζονται «τεχνίτες» στην ελληνική οικονομία, η απάντηση είναι: ΝΑΙ. Στο ερώτημα αν τα ΤΕΙ παράγουν «τεχνίτες» η απάντηση φυσικά είναι:ΟΧΙ. Ποιος σώφρον άνθρωπος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι ο «τεχνίτης», για να ασκήσει το επάγγελμά του, χρειάζεται σπουδές 3,5/4 χρόνων και εφόσον του δίδεται η δυνατότητα να κάνει και μεταπτυχιακές ή διδακτορικές σπουδές;;;
Από την άλλη, οι δικοί μας οι ισχυρισμοί δικαιολογούνται απολύτως αφενός από την περιγραφή του τίτλου σπουδών μας (οι οποίοι μας διαφοροποιούν σαφώς από τους «τεχνίτες») αλλά κυρίως από τα έτη σπουδών και τη δυνατότητα που μας παρέχει η πολιτεία για περαιτέρω ακαδημαϊκή εξέλιξη. Αναρωτιέμαι ωστόσο τι ακριβώς σημαίνει «τεχνολόγος - …..»;; Ποια περιοχή του γενικότερου γνωστικού αντικειμένου (δεύτερο συνθετικό) θεραπεύει; H πολιτεία μιλά για εφαρμογή της υπάρχουσας επιστημονικής γνώσης. Είμαστε δηλαδή ο «συνδετικός κρίκος μεταξύ γνώσης και εφαρμογής ".
Ας δούμε ένα παράδειγμα από κείμενο του Σ. Ε. Σιμόπουλου Αντιπρύτανη ΕΜΠ Π.Πατρών για να γίνει εύληπτος ο παραλογισμός του παραπάνω ισχυρισμού.
Παράδειγμα :
Μελέτη και κατασκευή ενός έργου ΠΜ, πχ. μιας πολυκατοικίας
Υπόθεση 1η : Η μελέτη αυτή αποτελεί "παραγωγή νέας γνώσης"
(Σε αυτή την περίπτωση) η μελέτη γίνεται μόνο από τον Διπλ. Μηχανικό, η επίβλεψη από τον Τεχνολόγο Μηχανικό.
Υπόθεση 2η : Η μελέτη αυτή αποτελεί "εφαρμογή υψηλής στάθμης… συνδετικό κρίκο μεταξύ γνώσης και εφαρμογής "
(Σε αυτή την περίπτωση) η μελέτη γίνεται μόνο από τον Τεχνολόγο Μηχανικό.
(Ο Πολιτικός Μηχανικός ασχολήθηκε κάποτε για να συντάξει πχ. τον Αντισεισμικό Κανονισμό)
Και οι δύο πιο πάνω υποθέσεις δεν στέκουν λογικά. Στα ίδια παράλογα αποτελέσματα οδηγούμαστε με την εφαρμογή και των δικών μας επιδιώξεων στο αντικείμενο της Γεωπονίας. Αν εμείς είμαστε ο συνδετικός κρίκος μεταξύ γνώσης και εφαρμογής τότε αβίαστα θα βγάλουμε το συμπέρασμα ότι τουλάχιστον το 90% των θέσεων εργασίας που καλύπτονται σήμερα από γεωπόνους Π.Ε. έπρεπε να ασκούνται από «τεχνολόγους». Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι αφού η πολιτεία ορίζει εμάς ως «εφαρμοστές», για τους άλλους …γαία πυρή μειχθήτω. Άλλωστε, τέτοιας ποιότητας είναι και οι προσεγγίσεις που κάνει το ΤΕΕ και το ΓΕΩΤΕΕ επί του θέματος. Ωστόσο τα προαναφερθέντα ιερατεία έχουν και τη δυνατότητα να επιβάλλουν τους παραλογισμούς τους. Τα «μικρομάγαζα» τύπου ΠΕΠΤΕΓ ή ΠΑΣΤΕΓΔΥ (ο χαρακτηρισμός είναι δεικτικός και όχι ειρωνικός) είναι σε θέση να ορθώσουν το ανάστημά τους στο ΓΕΩΤΕΕ; Εξάλλου υπάρχει και το ηθικό μέρος του ζητήματος το οποίο δεν είναι αμελητέο και έστω και αν προβάλλεται άκομψα από την άλλη πλευρά, έχει μεγάλο αντίκτυπο στην ελληνική κοινωνία. Ο νοών νοείτω.
Μήπως είναι καιρός να αναζητήσουμε τον….τρίτο δρόμο;
Μ.Λ.
